|
بسم الله الرحمن الرحیم
معلم شهيد ، زنده هميشه جاودان
در طول تاریخ، همواره انسان هایی بوده اند که سهم خویش را در زندگی نادیده گرفته و با تمام عقل و احساس، به جنگ نادانی و خرافات شتافته اند؛ مردان و زنان نمونه ای که توصیف ناشدنی اند و هر کدام نقش منحصر به فردی در هدایت دیگران بر عهده داشته اند. دراین میان، شهید والامقام، استاد مرتضی مطهری، این معلم ارزنده و نویسنده توانا، از اهمیتی ویژه برخوردار است که دراین نوشته، به گوشه هایی از آن می پردازیم.
معلم ساده ای میان ما بودکه «از دور چونان فلسفه می نمود، در میانه راه مانند حکمت و منطق بود و هر که او را از نزدیک می فهمید، حقیقت و لطافت عرفان را در وجودش شعله ور می دید».
او کسی نیست جز مرتضی مطهری؛ مردی که ساده زیست تا زیر بار سادگی ها نرود و اندیشیدن را برگزید تا گرفتار اندیشه های باطل نگردد. شهید مطهری با تحقیق، مطالعه، سخنرانی و نوشتن، خواب را از چشم بازی خوردگان دنیا ربود و لرزه براندام آنان انداخت. او مردی بود که علم و دین و حوزه و دانشگاه را یک دل و یک جهت نمود و ایران و ایرانیان را به سوی آینده ای روشن، رهنمون شد. او افق های سبز اندیشه را ارزانی ایرانیان کرد.
کسانی که چشم دیدن اسلام ناب محمدی صلی الله علیه و آله و سلم را نداشتند، با همان چشمان نابینای خویش دیدند مطهری آمد و ایدئولوژی اسلامی را زنده و جاری کرد. آنان دیدند که استاد گمنام و بی ادعا از راه رسید و بذر اندیشه و معرفت را در جان تشنه کامان، آب یاری نمود.
پس کمر به قتل او بستند تاجهان را از وجودش بی نصیب سازند و راهی برای نفوذ خود در دل مردم باز کنند. گروهک فریب خورده فرقان، داوطلب شد تا ننگ این جنایت را به نام خویش ثبت کند.
اما آنان و تمام سرخوردگانی که در کمین اندیشه های مطهری خفته بودند، هرگز نفهمیدند که استاد مظلوم، گفتنی ها را گفت وآنچه را باید، از خود به یادگار گذاشت.
دشمنان، تصمیم خود را گرفتند، ولی هرگز نفهمیدند که مطهری، زنده زمان است و با مرگ جسمانی او، خللی در آموزه های فکری، دینی و اعتقادی اش وارد نخواهد شد.
آنان هرگز ندانستند که اندیشه های مطهری، در سراسر دنیا مخاطبان خود را پیدا کرده است و همین شاگردان گمنام و بی نشانش هستند که با تکیه بر فکر، بیان و قلم استاد شهید مرتضی مطهری، به جنگ فکری، فرهنگی و تبلیغی دشمنان اسلام خواهند رفت.
هنر معلمي
معلمي شغل و حرفه نيست، بلکه ذوق و هنر توانمندي است معلمي در قرآن به عنوان جلوه اي از قدرت لايزال الهي نخست ويژه ذات مقدس خداوند تبارک و تعالي است. در نخستين آيات قرآن که بر قلب مبارک پيغمبر اکرم (ص) نازل شد، به اين هنر خداوند اشاره شده است:
اقرا باسم ربک الذي خلق، خلق الانسان من علق، اقرأ و ربک الاکرم، الذي علم بالقلم، علم الانسان ما لم يعلم. (علق: 1ـ 5)
بخوان به نام پروردگارت که جهانيان را آفريد. انسان را از خون بسته سرشت بخوان ! و پروردگارت کريمترين است همان که آموخت با قلم، آموخت به انسان آنچه را که نمي دانست.
در اين آيات خداوند، خود را «معلم» مي خواند و جالب اين که معلم بودن خود را بعد از آفرينش پيچيده ترين و بهترين شاهکار خلقت، يعني انسان آورده است.
|